Ταυτόχρονα, με την εμφάνιση του βωβού κινηματογράφου οι γυναίκες αρχίσαν να επηρεάζονται από το μακιγιάζ των ηθοποιών, οι οποίοι ακολουθούσαν τις τάσεις της εποχής. Το μακιγιάζ του κινηματογράφου, καθώς έπρεπε να είναι έντονο, για να φαίνεται καλά στην ασπρόμαυρη οθόνη, αλλά να έχει και μεγάλη διάρκεια, δημιούργησε την ανάγκη για καινοτόμες τεχνικές και για νέα προϊόντα στον τομέα των καλλυντικών. Αναπτύχθηκαν τότε προϊόντα, όπως το pan-cake makeup και η μάσκαρα, αλλά και προϊόντα για την περιποίηση της επιδερμίδας. Ήταν προσιτά και διαθέσιμα για ευρεία κατανάλωση, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο, με τον οποίο γινόταν το μακιγιάζ μέχρι τότε.

Το μακιγιάζ του 1920, λοιπόν, χαρακτηριζόταν από απαλή βάση προσώπου και ουδέτερη πούδρα σε ροζ τόνο. Το ρουζ ήταν τοποθετημένο σε κυκλικό σχήμα πάνω στα μάγουλα, σε αποχρώσεις όπως το ροζ και στο χρώμα του βατόμουρου. Τα χείλη ήταν βαμμένα σε έντονο κόκκινο, βυσσινί και σκούρο καφέ, ενώ το σχήμα τους ήταν σε τόξο, δηλαδή το κάτω χείλος ήταν πιο φαρδύ από το πάνω. Το 1927 αρχίζει η χρήση των σκιών, η οποίες είναι σε τόνους μωβ, πράσινο, καφέ και τιρκουάζ. Τοποθετούνται σε όλο το κινητό βλέφαρο με καθοδική φορά, ώστε το βλέμμα να μοιάζει πιο αθώο. Οι βλεφαρίδες βάφονται έντονα με μάσκαρα, ενώ κάποιες φορές προστίθεται και κερί στις άκρες, για μεγαλύτερη διάρκεια. Τα φρύδια τα αποτρίχωναν τελείως και τα σχημάτιζαν εκ νέου με μολύβι. Δημιουργούσαν μια λεπτή γραμμή, καθοδική προς τις άκρες, καφέ ή μαύρου χρώματος.

Από την Ντριόλα Οσμάνι

Απόφοιτη του τμήματος FASHION | GRAPHIC | MEDIA ADVANCED LEVEL FW23-24